یادگاری

اولین کسی که در تلویزیون ایران مقابل دوربین رفت + عکس
 
استاد منوچهر نوذری، که در واپسین روزهای عمر گرانقدرش گفت: من اولین کسی بودم که در تلویزیون ایران مقابل دوربین رفتم و گفتم نام جعبه‌ای که تصویر من را در آن می‌بینید تلویزیون است....

منوچهر نوذری زاده (1315 قزوین ) بازیگر تئاتر، سینما، رادیو و تلویزیون ایران و از پیشگامان هنر دوبله بود. وی بیش از نیم‌قرن در این حیطه‌ها به فعالیت پرداخت. پدرش حسابدار و نقاش قالی و اهل کاشان بود.

منوچهر نوذری فعالیت تصویری خود را با حضور در فیلم لاله آتشین 1341 ساخته برادرش مرحوم محمود نوذری آغاز کرد و فیلم های :

• افق روشن 1343
• امیر ارسلان نامدار (فیلم)1345
• حسین کرد شبستری 1345
• گوهر شب چراغ (فیلم)1346
• غروب بت پرستان 1347
• آسمون بی ستاره 1347
• خیالاتی1352
• چند می‌گیری گریه کنی1384 را به عنوان آخرین حضور هنری خود به یادگار گذاشت.

کارگردانی فیلمهای :

• ایوالله 1350 و همچنین تدوینگر
• خیلی هم ممنون 1351 و همچنین سراینده اشعار
• خیالاتی1352و همچنین سراینده اشعار
• الو من گربه هستم 1356/فیلمبرداری و تولید در مصر را بر عهده داشت و ...

تیم دوبلاژ :

• شوخی نکن دلخور میشم1345
• ایوالله1350
• خیلی هم ممنون 1351
• خیالاتی1352
• یک جو غیرت 1352
• هی جو 1367
• شنگول و منگول 1368
• حسنک 1371 را رهبری کرد و مجموعه هایی چون :
•
• چهره ها
• هزاربرگ هزار رنگ
• مسابقه هفته
• تهران ساعت 20
• مسابقه ثانیه ها را خاطر ساز کرد .

صدای ماندگار او در دوبله فیلم های مشهور از هنرمندان بزرگ و سرسشناس هالیوود و اروپا همچون : جک لمون، دنی کی ، راج کاپور، گلن فورد، باب هوپ، رداسکلتونو ... به چهر? آنان جلوه ای آشنا و ماندگار داد !!

اما هر صبح جمعه با شما یاد جای خالی مردی که هرگز تکرار نخواهد شد او که با «صبح جمعه با شما» لبخندی و گاه بر لبِ دل های هراسان و چشمان اشکبار ایرانیان جنگ دیده می نشاند محسوس تر است !

استاد منوچهر نوذری، که در واپسین روزهای عمر گرانقدرش گفت :
من اولین کسی بودم که در تلویزیون ایران مقابل دوربین رفتم و گفتم نام جعبه‌ای که تصویر من را در آن می‌بینید تلویزیون است ...

در روز چهارشنبه 16 آذر ماه 1384 به علت بیماری ریوی و عفونت کلیوی در بیمارستان مدرس تهران درگذشت.

بیتی که همواره صبح جمعه با شما را با آن به خاتمه می برد بر سنگ مزارش نقش بسته است :

ز حق توفیق خدمت خواستم دل گفت پنهانی
چه توفیقی از این بهتر که خلـــقی را بخندانی

روحش شاد و یادش گرامی باد